مطرب بزن آن نواي بي رنگ

مطرب بزن آن نوای بی رنگ
بی رنگ بزن به پرده آهنگ
بی رنگ بزن ره عدم را
بی رنگ ببند گوش غم را
..........
دریغ است گوهر اشک در پای درهم و دینار ریختن
وحیف است غم جان و جانان به نان فروختن
گناه را به آب توبه شستن،خوشتر که به اتش دوزخ پاک کردن
چه نامردمند آنان که از سفره مسکینان می دزدند و بر خوان خویش می نهند
نمک برخوان آن مرد جاری باد که همسایه رابر خوان خویش می نهد
و باغ آن باغبان پرگل و ریحان باد که گلی به دست بینوایی دهد
اگرفرشتگان در پای ما به سجده افتادند
چرامایکدیگر را تکریم نکنیم
زیرکی و رندی این است که خود را حاشا کنی
و نشان خودگم کنی تا از حقیقت نشانی بیابی
دست بی وضویی که آبرویی نریزد
خوشتراز وضوی ریاکاری که آلوده به غیبت است.

پریش شهرضایی