ازرحمت خدا بجوييم

كتب علي نفسه الرحمه

قران كريم

مبين خويش و خدا راببين

الهی به جان خراباتیان
کزین تهمت هستی ام وارهان
به خمخانه وحدتم راه ده
دل زنده و جان آباد ده
خدارازمیخانه گرآگهی
به مخموربیچاره بنما رهی
که از کثرت خلق تنگ آمدم
به هرسو شدم سر به سنگ آمدم
بیا ساقی می به گردش درآر
که دل گیرم از گردش روزگار
میی ده که چون ریزیش در سبو
برآرد سبو از دل آواز او
به میخانه آ و صفا راببین
مبین خویش و خدا راببین
میی کو مراوارهاندزمن
ازاین و ازآن و زماوزمن
ازآن می که چون شیشه برنگذرد
لب شیشه تب خاله از تب زند
تودرحلقه می پرستان درآ
که چیزی نبینی به غیرازخدا
بده ساقی می که تا دم زنی
قلم بر سر هردوعالم زنی
سبک باش و رطل گرانم بده
وگرفاش نتوان نهانم بده
که گردرآتشاست این دل روشنم
همان آب که آبی بر آتش زند
زمن بشنو ای پیر روزگار
مکن تکیه بر گردش روزگار
که این منزل درد وجای غم است

دراین دامگه شادمانی کم است

وحدت كرمانشاهي

چنگ ازل

دست خداى احد لم يزل *** ساخت يكى چنگ به روز ازل
بافته ابريشمش از زلف حور *** بسته بر او پرده موزون ز نور
نغمه او رهبر آوارگان *** مويه او چاره بيچارگان
گفت گر اين چنگ نوازندراست *** مهر فزونى كند و ظلم كاست
نغمه اين چنگ نواى خداست *** هر كه دهد گوش براى خداست
گر بنوازد كسى اين چنگ را *** گم نكند پرده و آهنگ را
هر كه دهد گوش و مهيّا شود *** بند غرور از دل او وا شود
گر چه بود جنگ بر آهنگ چنگ *** چنگ خدا محو كند نام جنگ
چون كه خدا چنگ چنين ساز كرد *** چنگ زنى بهر وى آواز كرد
گفت كه ما صنعت خود ساختيم *** سوى گروه بشر انداختيم
راه نموديم به پيغمبران *** تا بنمايند ره ديگران
كيست كه اين ساز بسازد كنون *** بهر بشر چنگ نوازد كنون؟
چنگ ز من، پرده ز من، ره ز من *** كيست نوازنده در اين انجمن؟
هر كه نوازد، بنوازم ورا *** در دو جهان سر بفرازم ورا
چنگ محبت چه بود؟ جود من *** نيست جز اين مسأله مقصود من
گوش بر الهام خدائى كنيد *** وز ره ابليس جدائى كنيد
رشته الهام نخواهد گسست *** تا به ابد متصّل است از الست

هر كه روانش ز جهالت برى است *** نغمه او نغمه پيغمبرى است

ملك الشعرا بهار

اميد همه جان ما از غيب رسيد آمد

نوميد مشو جانا کاوميد پديد آمد

اميد همه جان ما ازغيب رسيد آمد
نوميد مشو گرچه مريم بشد از دستت

کان نور که عيسي را بر چرخ کشيد آمد

اي شب به سحر برده در يارب و يارب ، تو

آن يارب ويارب را رحمت به شنيد آمد
اي درد کهن گشته ! بخ بخ که شفا آمد

وي قفل فرو بسته بگشا که کليد آمد

مولانا

مستان سلامت مي كنند

رو آن رَبابي را بگو مستان سلامت مي كنند
وان مرغ آبي را بگو مستان سلامت مي كنند
وان مير ساقي را بگو مستان سلامت مي كنند
وان عمر باقي را بگو مستان سلامت مي كنند
وان مير غوغا را بگو مستان سلامت مي كنند
وان شور و سودا را بگو مستان سلامت مي كنند
اي مَه ز رخسارت خَجِل مستان سلامت مي كنند
وي راحت و آرام دل مستان سلامت مي كنند
اي جانِ جان، اي جانِ جان مستان سلامت مي كنند
اي تو چنين و صد چنان مستان سلامت مي كنند
اينجا يكي با خويش نيست مستان سلامت مي كنند
يك مست اينجا بيش نيست مستان سلامت مي كنند
اي آرزوي آرزو مستان سلامت مي كنند

اين پرده را بردار از او مستان سلامت مي كنند

حضرت مولانا

از باده عشق غصه بر باد شود

از باده عشق غصه بر باده شود
ویران شده حادثه آباد شود
بر خاطر غمگین گذرد شاد شود
زاندوه و غم زمانه آزاد شود

عبدالرحمن جامی