انسان باید دوباره یک کودک شود.تنها آن گاه از زیبایی و شگفتی هستی به راستی آگاه می شود.بهت و شگفتی کودکانه سر اغاز دینداری است.اما اغلب چنین می شود-حتما باید چنین شود،گریزی ازان نیست، یک شر تقریبا لازم است-که پاکی و سادگی هر کودکی آلوده شود،زیرااورابایدآموزش و پرورش داد.اوباید زبان،ریاضی و جغرافی بیاموزد.باید در یک رشتهمتخصص شود-یک دکتر،یک مهندس یا یک دانشمند شود.ضروریات زندگی به گونه ای است که کودک را نمی توان به حال خود رها کرد.
وتمام این آموزش و پرورش ها ، پاکی و سادگی کودک را ازبین می برند و اورا به یک دانشور تبدیل می سازند.کودک از معاپلومات انباشته می شود و لذت بهت و شگفتی رااز دست می دهد، زیرا اکنون گمان می کند که می داند.پس بهت و شگفتی به چه کار می آید؟دیگر هیچ چیزی او را شگفت زده نمی سازد- و این نوعی مرگ روحی است.
او به انسانی بسیار مفیدبرای دنیا تبدیل می شود.زیرک ، فریبکار وقدرتمند می شود.چون دارای برخی سودمندی در دنیاست،به کالایی تبدیل می شودکه می توان را در محل های تجاری و بازارخریدوفروش کرد.هر قدر دانش بیشتری اندوخته باشد،قیمتش بالاتر می رود.اما در این میان چیزی بسیار با ارزش از دست می رود که دوباره باید آن را به دست آورد.
باگوان شری راجنیش -اوشو
وتمام این آموزش و پرورش ها ، پاکی و سادگی کودک را ازبین می برند و اورا به یک دانشور تبدیل می سازند.کودک از معاپلومات انباشته می شود و لذت بهت و شگفتی رااز دست می دهد، زیرا اکنون گمان می کند که می داند.پس بهت و شگفتی به چه کار می آید؟دیگر هیچ چیزی او را شگفت زده نمی سازد- و این نوعی مرگ روحی است.
او به انسانی بسیار مفیدبرای دنیا تبدیل می شود.زیرک ، فریبکار وقدرتمند می شود.چون دارای برخی سودمندی در دنیاست،به کالایی تبدیل می شودکه می توان را در محل های تجاری و بازارخریدوفروش کرد.هر قدر دانش بیشتری اندوخته باشد،قیمتش بالاتر می رود.اما در این میان چیزی بسیار با ارزش از دست می رود که دوباره باید آن را به دست آورد.
باگوان شری راجنیش -اوشو
ترجمه: مجید پزشکی
